Dan krijg je op Facebook zomaar een herinnering dat het alweer een jaar geleden is dat we de sleutel staken in de deur van ons eerste huurhuisje in Zweden.
Natuurlijk hebben we er de afgelopen tijd al wel vaak aan gedacht, dat het al bijna een jaar was.
En jemig wat is er een hoop gebeurd in een jaar en ik mag toch ook wel zeggen, wat hebben we een hoop bereikt in een jaar tijd!
Een wat stroeve start in Mellerud, waar het helaas toch niet ging zoals gewild met het overnemen van het bedrijf voor Jef, het aan de bak komen in de zorg voor mij en dan de knoop moeten doorhakken dat we daar niet gingen vinden wat we zochten.
Met wat geluk hier in Hagfors terecht gekomen en man wat is dat een warm bad geweest. Ik kon gelijk aan de bak, werd door mijn collega's meegenomen in het vak van de thuiszorg en voelde me daar direct thuis.
Voor Jef duurde het vinden van werk iets langer, maar ook hij kon tijdens de zomer aan de bak in de zorg, als persoonlijk assistent, helaas zat hij veel alleen, maar het werk wat hij had met de cliënten vond hij erg leuk.
Ondertussen ook hard aan de slag geweest met de taal en dat gaat steeds beter, nog lang niet goed genoeg naar onze zin, maar we zijn verstaanbaar en we verstaan het meeste ook, dus wat klagen we eigenlijk.
Genoten hebben we van alle dagjes en weekendjes weg die we hebben mogen doen hier in de schitterende natuur en wat is het fijn dat dat hier zo gemakkelijk gaat.
De komst van de reeds lang gewenste camper heeft ons ook een heel stuk vrijheid gegeven en die hebben we dan ook meteen een vuurdoop gegeven tijdens onze lang gewenste reis naar Noorwegen toe, ook dat ligt wat meer onder handbereik nu we hier wonen.
Na de vakantie is Jef weer aan het solliciteren geslagen en op dezelfde dag dat hij zijn mail verstuurde kreeg hij er ook 1 terug voor een sollicitatiegesprek, dat vond afgelopen vrijdag plaats. En nu terwijl ik dit tik heeft hij zijn eerste meeloopdag in een verzorgingshuis. Dit om te kijken of zijn taal en vaardigheden voldoende zijn om in de thuiszorg aan de slag te gaan. Dit alles in een dorp verderop.
Ik ben inmiddels met het vervolg van het SFI begonnen, SAS (Svenska som andra språk, of op zijn Hollands Zweeds als tweede taal) en dit is een verademing na het SFI. Ik hoef alleen op vrijdagmiddag heen en de rest kan ik thuis doen. Er wordt duidelijk aangegeven wat er per deel cursus van je verwacht wordt en je kan de deeltoetsen doen op je eigen tempo. Volle kracht vooruit dus voor Kaatje :-)
Jef hoopt binnenkort het laatste deel van het SFI af te kunnen sluiten, zodat hij ook met SAS van start kan.
En wellicht mogen we samen starten met de opleiding voor undersköterska, tja hoe vertaal je dat naar het Nederlands, assistent zuster of verzorgende denk ik.
Dit is een opleiding die we allebei graag willen gaan volgen om de kansen op een vaste baan te vergroten en natuurlijk om ons werk nog beter te kunnen uitvoeren.
Hebben we dan nooit gedacht waar zijn we in hemelsnaam aan begonnen, natuurlijk wel, maar ik denk een stuk minder vaak dan we van te voren hadden verwacht!
Missen we dan niets uit Nederland? Natuurlijk wel, op de eerste plaats familie en vrienden, al maakt de technologie van tegenwoordig een hoop goed. Daarnaast de mentaliteit van de Nederlander, de doortastendheid en de logica die er vaak is.
Het gemak waarmee je in Nederland alles om de hoek hebt, dingen kan bestellen en de volgende dag al in huis hebt, gesneden groente in de supermarkt, het brede assortiment in vleeswaren en vlees. De Nederlandse kaas, een lekker patatje mayo, kroketten en frikandellen en zo zijn er vast nog veel meer dingen.
Gelukkig hebben we hier voor veel van deze producten ook goeie vervangers gevonden en andere dingen voor terug gekregen die er in Nederland dan weer niet zijn. En hebben we de eerste nieuwe vriendschappen ook gesloten.
Al met al kunnen we denk ik wel stellen dat wij onze draai hier wel gevonden hebben, dat we een hele andere weg zijn ingeslagen, maar dat die zoveel voldoening geeft en we over het algemeen meer tijd voor elkaar en de dametjes hebben.
Och då får vi på Facebook en påminnelse att det var idag ett år sedan att vi stickernyckeln i dörren av våra första hus vad vi hyrade här i Sverige.
Självklart tankade vi på detta tidens, att det var redan nästan ett år.
Och jösses dar hände så mycket i ett år, och jag tror vi må säger vad har vi hunnit så mycket i ett år!
En kärv början i Mellerud, var dit gick inte som vi trodde med företaget Jef skulle ta över, jag som hittade ingen bra job inom vården och beslutet vi måste ta att vi skulle inte hitta vad vi sökte dar.
Med som tur kom vi till Hagfors och vad var det en varmt baden. Jag kunde börja jobba direkt, mina kollegen tade mig med i yrket från hemtjänst och jag trodde jag var hem dar direkt.
För Jef tade det lite längre tid, men under sommaren kunde han också borja inom vården som persönlig assistent, tyvärr sat han mycket ensam, men jobbet med människor han hade, trodde han var jätte trevligt.
Under tiden plugade vi också mycket för att lära oss Svenska, och det gör bättre och bättre, det är nu inte som vi vill ha det, men man förstår vad vi menar, och vi förstår vad de menar, så varför klagar vi.
Vi njutit alla dagar och helger vi kunde njuta naturen och området och det är så fint att det går så enkelt.
Det hjälpade att vi har våra lång önskad husbilen nu och att vi kan gå var vi vill med detta. Vi gick direkt till lång önskad resa till Norge, vad också är mycket lättare at gör nu vi bor här.
Efter semestern skickade Jeffrey direkt ett jobansökn, och på samma dagen han hade svar också. Han hade jobbintervju forra fredag. Och nu, medan jag skriva denna blog, han har hans första bredvid dagen på en äldreboende.
Jag började nu med uppföljningen från SFI, SAS (Svenska som andra språk), och det är så mycket bättre än SFI.
Jag behöver bara att gå till skolan på fredag eftermiddag, resten av lektionen ta jag hemma. De anger vad du behöver att göra varje delkurs och du kan ta tester när du är redo för detta. Så jag hoppas det går fort för mig.
Jef hoppas att kunna avsluta SFI snabbt, så han kan också börja med SAS.
Och kanske mar vi börja med utbildning till undersköterska på samma tiden.
Trodde vi inte i denna året några gånger var började vi med, självklart, men jag tror mindre gånger an vi trodde förut!
Saknar vi inget från Nederländerna? Självklart vi gör, fram för allt släkter och vänner, men teknologien från denna tiden hjälper mycket med detta. Och vi också saknar mentaliteten från den holländska människor, som är lite mer direkt och kanske har lite mer logiken.
Lättheten att du har allt nära, du kan beställer grejer och ha det hemma nästa dagen, sortiment i mataffären och Nederlänska ost.
Lyckligvis fins dar också många produkter här i Sverige vi funit och tror är jätte god, och vilket finns inte in Nederländerna, och också träffade vi nya vänner.
Allt tillsamans tror vi att vi passar bra här, att vi gör något helt annans som vi gjörde i Nederländerna, men vad ger oss så mycket mer behag och att vi har mer tid för varandra och våra hundar.
Reactie plaatsen
Reacties
De tijd vliegt als het gezellig is 😁
Maar inderdaad het lijkt veel korter dan een jaar geleden dat je/jullie aan het avontuur begonnen.
Fijn dat jullie je draai gevonden hebben.